Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
ehtişam — is. <ər.> tənt. Gözqamaşdırıcı təmtəraq, dəbdəbə, cəlal, əzəmət. Ey ehtişami milləti talan olan çocuq! Ey dərbədər gəzib ürəyi qan olan çocuq! M. Ə. S.. Sönmədi ondakı əski ehtişam; Ürəklə girişdi yeni xidmətə. M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehtişam — ə. həşəmət, dəbdəbə, təntənə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cah-calal — is. <ər.> Calal, ehtişam, büsat, dəbdəbə, təmtəraq, var dövlət, əzəmət. Keçmişdəki. . cah calaldan, mal dövlətdən, sövt sədadan şair bir əsər görməyib. . əhvalatı necə ki var, artıq məharətlə öz dustihəqiqisi olan Mirzə Fətəli Axundzadəyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
calal — is. <ər.> Əzəmət, ehtişam, dəbdəbə, təmtəraq, büsat. Dağlarda nə calaldı; Ovçular macal aldı; Bir gözüm yar yolunda; Bir gözüm əcəl aldı. (Bayatı). Hey baxıram yurdumuzun dastan olmuş calalına; Dağlar, daşlar qanad verir bir şairin xəyalına … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dünkü — bax dünənki. Nərdə onu yaşadan dünkü parlaq ehtişam, Onu öldürən kəndi sinifinin yolumu? M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pər — is. <fars.> 1. Quş tükü. 2. Qanad (klassik ədəbiyyatda çox vaxt «pərü bal» şəklində işlənmişdir). Bilməm bu qəfəsdə nola halım; Sındırdı bəla pər ilə balım. F.. Mənim şahinim də pərü balını; Gərir üfüqlərə ehtişam ilə. M. R.. Pər açmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şövkət — is. <ər.> Calal, dəbdəbə, ehtişam, həşəmət (klassik şeirdə bəzən tərkibdə «şövkəti şan» şəklində işlənir). Xublara vermişəm din imanımı; Şövkəti şanımı, ad və sanımı. M. P. V.. Məndədir dəbdəbə, şövkət və hünər; Ulduzlu göylərə çəkmişəm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əzəmət — is. <ər.> 1. Böyüklük, ululuq. İstərsən əgər şahlıq, şöhrət, əzəmət, hörmət; Həm əhdə vəfa eylə, həm faili peyman ol! H. x.. 2. Dəbdəbə, calal, təmtəraq, ehtişam. Xəlifələrin əzəmət və şöhrəti sönür. M. S. O.. Üstündən əsrlər adlayıb keçsə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
